بررسی فراوانی نسبی تظاهرات پوستی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان سینای همدان

  سابقه و هدف : دیابت بیماری مزمن و ناتوان کننده ای است که در سیر خود ممکن است اعضای مختلفی از جمله پوست را درگیر سازد. به علل مختلف ممکن است عفونتهای قارچی و میکروبی با شیوع بیشتری روی پوست این بیماران تظاهر کند. از طرف دیگر، برخی از علایم جلدی به عنوان کلید تشخیص برای دیابت یا عوارض آن بکار می رود و تشخیص به موقع آنها می تواند از ناتوانی بیشتر بیمار جلوگیری کند. هدف این مطالعه بررسی فراوانی نسبی انواع علایم و ضایعات جلدی در بیماران دیابتی در منطقه همدان بوده است.   مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی و تحلیلی با نمونه گیری غیر احتمالی آسان بر روی 110 بیمار دیابتی دارای ضایعه پوستی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت و درمانگاه یا بخش پوست بیمارستان سینای همدان طی سالهای 85-1384 انجام شده است از بیماران شرح حال کامل گرفته و براساس لیستی از بیماریهای پوستی مرتبط با دیابت، بیماران معاینه کامل جلدی مخاطی شده و در موارد مشکوک از آزمایشات پاراکلینیک کمک گرفته شد. در این مطالعه خصوصیات دموگرافیک بیماران و فراوانی نسبی انواع علایم و ضایعات جلدی به تفکیک نوع دیابت مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها: از بیماران بررسی شده 9/20% دیابت نوع I و 1/79% دیابت نوع II داشتند. 1/39% بیماران مرد و 9/60% زن بودند میانگین سنی در کل بیماران 9/16 8/49 سال بود جوانترین بیمار 17 سال و مسن ترین آنها 81 سال سن داشت. اکثر بیماران دیابت نوع I لاغر یا متوسط بودند در حالیکه اکثر بیماران دیابت نوع II چاق یا متوسط بودند. بیماران اکثرا شهرنشین بودند. 5/24% بیماران دیابت نوع II فشار خون بالا داشتند. 44% بیماران دارای سابقه فامیلی مثبت دیابت بودند. عفونتهای جلدی شایع ترین بیماری پوستی بود که در بین آنها علل قارچی (9/37%) شایعتر از عوارض باکتریایی بود. چهار نوع علایم جلدی شایعتر با شیوع 10% یا بیشتر به ترتیب عبارت بودند از انواع خارش منتشر یا موضعی (1/28%) آکروکوردون (1/19%) و آنژیوم گیلاسی (7/12%) و درموپاتی دیابتی (10%).   نتیجه گیری: ضایعات و علایم پوستی بخصوص بیماریهای عفونی در بیماران دیابتی دارای شیوع نسبتا بالایی هستند و می تواند به عنوان کلید تشخیص برای دیابت باشند لذا توجه و شناخت آنها مفید می باشد.